Historia rodziny Kowalskich: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 16:23, 7 lis 2025

Kowalski – odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców).

Pochodzenie rodziny Kowalskich

O pochodzeniu Ostojów Kowalskich pisali znani twórcy polskich herbarzy.

Znani przedstawiciele rodziny Kowalskich

Piotr Kowalski (zm. po 1782) – właściciel dóbr ziemskich w Przedrzymichach koło Żółkwi. Legitymował się ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim w 1782 r. Syn Michała Kowalskiego i Marianny z Wołosowiczów Jaśniskich. Mąż Marianny Przedrzymirskiej.
Jan Kowalski (zm. po 1782) – wylegitymowany ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim w 1782 r. Syn Michała Kowalskiego i Marianny z Wołosowiczów Jaśniskich.
Atanazy Kowalski (zm. 1803) – ksiądz, proboszcz w Radenicach.
Franciszek Salezy Ostoja-Kowalski (zm. po 1831) – powstaniec listopadowy, zesłany na Sybir, skonfiskowano mu majątek Czernichowce koło Brodów. Legitymował się ze szlachectwa w Wydziale Stanów galicyjskich, w 1820 r. Syn Marcina Ostoja-Kowalskiego. Wnuk Piotra Kowalskiego i Marianny Przedrzymirskiej.
Felicjan Ostoja-Kowalski (zm. II poł. XIX w.) – prawnik, adwokat w Żółkwi. Syn Franciszka Salezego Ostoja-Kowalskiego.
Kazimierz Erazm Ostoja-Kowalski (zm. 1923) – urzędnik Dyrekcji Skarbu we Lwowie, oficer w armii cesarskiej, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Był synem Felicjana Ostoja-Kowalskiego.
Tadeusz Rajmund Ostoja-Kowalski (1911-2003) – inżynier, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, autor wspomnień pt. Historia mojego życia. Syn Kazimierza Ostoja-Kowalskiego i Eugenii z Riemierów.
Ludmiła Ostoja-Kowalska (zm. 2014) – jedna z liderek strajku tarnowskich kobiet w obronie katechezy w szkołach w 1956 r. Małżonka Tadeusza Rajmunda Ostoja-Kowalskiego.

Majątki ziemskie Kowalskich

Kowalskie (?), Kowala-Duszocina (?), Przedrzymichy Wielkie i Małe, Czernichowce koło Brodów.

Przypisy

1. .

Źródła i literatura

A. Boniecki, Herbarz Polski, Warszawa 1889-1913, t. XII, s. 16-18, 20.
S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. VII, s. 347.
J. Krzepela, Małopolskie rody ziemiańskie, Kraków 1928, uzupełnienie, s. 5.
Poczet szlachty galicyjskiej i bukowieńskiej, Lwów 1857, s. 121.
E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2007, s. 328.
Źródła dziejowe, t. XII, Warszawa 1883, s. 160; t. XIV, Warszawa 1886, s. 300, 301; t. XV, Warszawa 1886, s. 471.
W. J. Skowroński, Rody szlacheckie w Wielkopolsce w XVI – XIX w., Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Litera K cz. II, s. 71.
A. Sypek, O pamiętnikach inż. Tadeusza Kowalskiego, [w:] Rocznik Tarnowski, 2017-2018/21-22, s. 89-97.
B. Romaniewska, Oto historia lwowiaka: Tadeusz Ostoja Kowalski, [w:] Semper Fidelis, 2018, nr 2, s. 13-19.
D. R. Ostoja-Kowalski, Effects of speech rate and elicitation methods on Polish Voice Onset Time, Amsterdam 2023.
Teki Dworzaczka - Regesty.
Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995, oprac. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, hasło: Kowalski.
M.J. Minakowski(a), Wielka Genealogia Minakowskiego(j), nazwisko: Kowalski.

@@ Linia 6: / Linia 6: @@
 ==Pochodzenie rodziny Kowalskich==
-O pochodzeniu Ostojów pisali znani twórcy polskich herbarzy.
+O pochodzeniu Ostojów Kowalskich pisali znani twórcy polskich herbarzy.
 *
@@ Linia 14: / Linia 14: @@
 </gallery>
 *
 ==Znani przedstawiciele rodziny Kowalskich==
-*
+* '''Piotr Kowalski''' (zm. po 1782) – właściciel dóbr ziemskich w Przedrzymichach koło Żółkwi. Legitymował się ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim w 1782 r. Syn Michała Kowalskiego i Marianny z Wołosowiczów Jaśniskich. Mąż Marianny Przedrzymirskiej.
+* '''Jan Kowalski''' (zm. po 1782) – wylegitymowany ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim w 1782 r. Syn Michała Kowalskiego i Marianny z Wołosowiczów Jaśniskich.
+* '''Atanazy Kowalski''' (zm. 1803) – ksiądz, proboszcz w Radenicach.
+* '''Franciszek Salezy Ostoja-Kowalski''' (zm. po 1831) – powstaniec listopadowy, zesłany na Sybir, skonfiskowano mu majątek Czernichowce koło Brodów. Legitymował się ze szlachectwa w Wydziale Stanów galicyjskich, w 1820 r. Syn Marcina Ostoja-Kowalskiego. Wnuk Piotra Kowalskiego i Marianny Przedrzymirskiej.
+* '''Felicjan Ostoja-Kowalski''' (zm. II poł. XIX w.) – prawnik, adwokat w Żółkwi. Syn Franciszka Salezego Ostoja-Kowalskiego.
+* '''Kazimierz Erazm Ostoja-Kowalski''' (zm. 1923) – urzędnik Dyrekcji Skarbu we Lwowie, oficer w armii cesarskiej, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Był synem Felicjana Ostoja-Kowalskiego.
+* '''Tadeusz Rajmund Ostoja-Kowalski''' (1911-2003) – inżynier, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, autor wspomnień pt. ''Historia mojego życia''. Syn Kazimierza Ostoja-Kowalskiego i Eugenii z Riemierów.
+* Ludmiła Ostoja-Kowalska (zm. 2014) – jedna z liderek strajku tarnowskich kobiet w obronie katechezy w szkołach w 1956 r. Małżonka Tadeusza Rajmunda Ostoja-Kowalskiego.
 <gallery>
@@ Linia 25: / Linia 33: @@
 ==Majątki ziemskie Kowalskich==
+[https://pl.wikipedia.org/wiki/Kowalskie_(wojew%C3%B3dztwo_wielkopolskie) Kowalskie] (?), Kowala-Duszocina (?), Przedrzymichy [https://pl.wikipedia.org/wiki/Przedrzymichy_Wielkie Wielkie] i [https://pl.wikipedia.org/wiki/Przedrzymichy_Ma%C5%82e Małe], Czernichowce koło [https://pl.wikipedia.org/wiki/Brody_(obw%C3%B3d_lwowski) Brodów].
 <gallery>
@@ Linia 34: / Linia 42: @@
 <br><small>1. .</small>
 ==Źródła i literatura==
-* B. Paprocki, ''Herby rycerstwa polskiego'', Kraków 1858, s. 372.
+* A. Boniecki, ''Herbarz Polski'', Warszawa 1889-1913, t. XII, s. 16-18, 20.
-* K. Niesiecki, ''Herbarz Polski'', wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. VI s. 46, 47.
+* S. Uruski, ''Rodzina. Herbarz szlachty polskiej'', Warszawa 1904-1931, t. VII, s. 347.
-* A. Boniecki, ''Herbarz Polski'', Warszawa 1889-1913, t. XIV, s. 97, 98, t. XV, s. 315, 316, 322-328.
+* J. Krzepela, ''Małopolskie rody ziemiańskie'', Kraków 1928, uzupełnienie, s. 5.
-* S. Uruski, ''Rodzina. Herbarz szlachty polskiej'', Warszawa 1904-1931, t. VIII, s. 345, 346, t. XIX, s. 337, 338.
+* ''Poczet szlachty galicyjskiej i bukowieńskiej'', Lwów 1857, s. 121.
-* T. Żychliński, ''Złota księga szlachty polskiej'', Poznań 1879-1908, t. XI, s. 106-108.
+* E. Sęczys, ''Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861'', Warszawa 2007, s. 328.
-* J. Dunin-Borkowski, ''Almanach błękitny. Genealogia żyjących rodów polskich'', Lwów 1908, s. 45, 505.
+* ''Źródła dziejowe'', t. XII, Warszawa 1883, s. 160; t. XIV, Warszawa 1886, s. 300, 301; t. XV, Warszawa 1886, s. 471.
-* E. Sęczys, ''Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861'', Warszawa 2007, s. 374.
+* W. J. Skowroński, ''Rody szlacheckie w Wielkopolsce w XVI – XIX w.'', Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Litera K cz. II, s. 71.
-* E. Sęczys, ''Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861'', Warszawa 2018, s. 245.
+* A. Sypek, ''O pamiętnikach inż. Tadeusza Kowalskiego'', [w:] Rocznik Tarnowski, 2017-2018/21-22, s. 89-97.
-* J. Krzepela, ''Rody ziem pruskich'', Kraków 1927, s. 48, 54.
+* B. Romaniewska, ''Oto historia lwowiaka: Tadeusz Ostoja Kowalski'', [w:] Semper Fidelis, 2018, nr 2, s. 13-19.
-* J. Krzepela, ''Spis miejscowości i rodów ziemiańskich województwa pomorskiego'', Kraków 1925, s. 60, 67.
+* D. R. Ostoja-Kowalski, ''Effects of speech rate and elicitation methods on Polish Voice Onset Time'', Amsterdam 2023.
-* F. Piekosiński, ''Herbarz szlachty witebskiej'', Kraków 1899, s. 171.
+* ''[https://tekidworzaczka.bkpan.pl/index.php Teki Dworzaczka]'' - Regesty.
-* R. Bielecki, ''Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego'', t. III, Warszawa 1998, s. 31, 70, 71.
+* ''[https://www.jezuici.krakow.pl/bibl/enc.htm Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995]'', oprac. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, hasło: ''Kowalski''.
-* C. Malewski, ''Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. Powiaty lidzki, oszmiański i wileński'', Warszawa 2016, s. 28, 127, 616, 629, 929.
+* M.J. Minakowski(a), ''[https://wielcy.pl/ Wielka Genealogia Minakowskiego(j)]'', nazwisko: ''Kowalski''.
-* C. Malewski, ''Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. Powiat święciański i trocki'', Warszawa 2022, s. 21.
-* W. Kętrzyński, ''O ludności polskiej w Prusiech, niegdyś krzyżackich'', Lwów 1882, s. 311.
-* R. Aftanazy, ''Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej'', t. I, Wrocław 1991, s. 36, t. II, Wrocław 1993, s. 362, 363, t. IV, Wrocław 1993, s. 376, 377, t. XI, Wrocław 1997, s. 608.
-* J. Maroszek, M. Maroszek, ''Opisy parafii diecezji wileńskiej z 1784 roku. Dekanat Mińsk'', t. II, Białystok 2009, s. 49, 64, 203.
-* ''Kurjer Warszawski'', nr 331, 1927, s. 10.
-* ''Kłosy'', nr 201, 1869, s. 244.
-* ''Wieś Ilustrowana'', nr 6, 1912, s. 18, 19.
-* ''Informatora Towarzystwa Przyjaciół Skawiny'', nr. 3, 2017, s. 38, 52.
-* ''Czas'', nr 14, 1899, s. 3.
-* ''Źródła dziejowe'', t. XII, Warszawa 1883, s. 252, 259, t. XIII, Warszawa 1883, s. 126.
-* ''Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny'', cz. 5, Warszawa 2006, s. 78, 79.
-* AGAD, ASK, ''Rachunki, inwentarze, rejestry podymnego i poborowe woj. sandomierskiego i inowrocławskiego'', sygn. 50, k. 715, 806.
-* Państwowe Archiwum Historyczne w Wilnie, ''Księga małżeństw kościoła parafialnego wileńskiego św. Jana'', 1805-1829, k. 255v.
-* ''[https://tekidworzaczka.bkpan.pl/index.php Teki Dworzaczka]'' - Regesty, Monografie: ''Lescy ze wsi Leszcze'', ''Łęscy h. Dołęga'', ''Lubstowscy h. Leszczyc''.
-* ''[https://www.jezuici.krakow.pl/bibl/enc.htm Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995]'', oprac. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, hasło: ''Leski''.
-* M.J. Minakowski(a), ''[https://wielcy.pl/ Wielka Genealogia Minakowskiego(j)]'', nazwiska: ''Leski'', ''Łęski''.