Historia rodziny Sieradzkich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 46: Linia 46:
 
* ''Słownik historyczno–geograficzny ziem polskich w średniowieczu'', red. T. Jurek, IHPAN 2010–2022, (Kraków, część II, hasło: [http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=7074&q=Sieradzic&d=0&t=0#m1 KACZKOWICWE]; Kraków, część V, hasło: [http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=30663&q=Sieradzic&d=0&t=0 Mstów]), (dostęp: 14.02.2025).
 
* ''Słownik historyczno–geograficzny ziem polskich w średniowieczu'', red. T. Jurek, IHPAN 2010–2022, (Kraków, część II, hasło: [http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=7074&q=Sieradzic&d=0&t=0#m1 KACZKOWICWE]; Kraków, część V, hasło: [http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=30663&q=Sieradzic&d=0&t=0 Mstów]), (dostęp: 14.02.2025).
 
* ''Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku'', red. H. Rutkowski, ''Atlas historyczny Polski. Mapy szczegółowe XVI wieku'', t. I, cz. II, Warszawa 2008, s. 278.
 
* ''Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku'', red. H. Rutkowski, ''Atlas historyczny Polski. Mapy szczegółowe XVI wieku'', t. I, cz. II, Warszawa 2008, s. 278.
* P. Sczaniecki, Katalog opatów tynieckich, [w:] Nasza Przeszłość, t. 49 (1978), s. 141 [133].
+
* P. Sczaniecki, ''Katalog opatów tynieckich'', [w:] ''Nasza Przeszłość'', t. 49 (1978), s. 141 [133].

Wersja z 13:37, 30 kwi 2025

Ostoja wyciety.jpg

English flag.png

Sieradzki (Sieracki, Świeradzki, Świracki) – odwieczna szlachta, stara rycerska rodzina, zacna i dla Polski wielce zasłużona, pieczętująca się herbem Ostoja, należąca do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców), wywodząca się z miejscowości Sieradzice (dawniej Świeradzice1), leżącej w okresie przedrozbiorowym w powiecie proszowickim województwa krakowskiego2.


Historia rodziny

Znani przedstawiciele rodziny

Majątki ziemskie Sieradzkich

Sieradzice (dawniej Świeradzice),

Przypisy


1. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku, red. H. Rutkowski, Atlas historyczny Polski. Mapy szczegółowe XVI wieku, t. I, cz. II, Warszawa 2008, s. 278.
2. J. Krzepela, Małopolskie rody ziemiańskie, Kraków 1928, s. 95.

Źródła i literatura

  • K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J. N. Bobrowicz, t. VIII, Lipsk 1841, s. 363.
  • E. Żernicki-Szeliga, Der polnische Adel und die demselben hinzugetretenen andersländischen Adelsfamilien. General-Verzeichniss. Bd. 2, Hamburg 1900, s. 341.
  • J. Ciechanowicz, Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. V, Rzeszów 2001, s. 77; t. VI (suplement), Wilno 2006, s. 312.
  • J. Krzepela, Małopolskie rody ziemiańskie, Kraków 1928, s. 95.
  • O. Chorowiec, Herbarz szlachty wołyńskiej, t. I, Radom 2012, s. s. 450-451.
  • Poczet szlachty galicyjskiej i bukowieńskiej, Lwów 1857, s. 224.
  • W. Wittyg, Nieznana szlachta polska i jej herby, Kraków 1908, s. 318.
  • A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego (1815-1915). Materiały do biogramów, Warszawa 2019, s. 2812-2813.
  • Słownik historyczno–geograficzny ziem polskich w średniowieczu, red. T. Jurek, IHPAN 2010–2022, (Kraków, część II, hasło: KACZKOWICWE; Kraków, część V, hasło: Mstów), (dostęp: 14.02.2025).
  • Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku, red. H. Rutkowski, Atlas historyczny Polski. Mapy szczegółowe XVI wieku, t. I, cz. II, Warszawa 2008, s. 278.
  • P. Sczaniecki, Katalog opatów tynieckich, [w:] Nasza Przeszłość, t. 49 (1978), s. 141 [133].