Ignacy Napoleon Ścibor-Bogusławski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Ostoya
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
 
Linia 1: Linia 1:
−
'''Ignacy Napoleon Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja''' (ur. 1807 w Żelisławiu, zm. 1882 w Mierzynie) – polski ksiądz katolicki, proboszcz mierzyński, uczestnik powstania styczniowego.
+
#REDIRECT [[Bogusławski Ignacy Napoleon Ścibor]]
−
 
 
−
Urodził się w niedzielę 5 lipca 1807 roku w Żelisławiu w rodzinie szlacheckiej [[Bogusławski|Ścibor-Bogusławskich herbu Ostoja]]. Prawnuk [[Andrzej Ścibor-Bogusławski|Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego h. Ostoja]], wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Rodzicami jego byli Salomea z Bobowskich i Antoni Onufry Bogusławski, chrzestnymi natomiast Apolonia z Grodzickich i jej mąż Ignacy Kajetan Błeszyński, właściciele dóbr Żelisław. Jego dziadkami po mieczu byli – Marianna Chodakowska herbu Dołęga, dziedziczka części Łagiewnik i Jakub Bogusławski, dziedzic części dóbr Włocin a po kądzieli – Marianna Bielska herbu Wierusz i Franciszek Bobowski, dzierżawcy dóbr królewskich Bieniec. Ignacy Bogusławski miał siostrę Petronelę Otocką, dziedziczkę Korczewa oraz braci: ks. Hieronima, Franciszka Wincentego i Antoniego Jana, współwłaściciela Korczewa oraz gruntów rolnych w Janowie.
 
−
 
 
−
Ignacy Bogusławski pobierał naukę w Wieluniu u oo. Pijarów a następnie w szkole wojewódzkiej w Piotrkowie (dzisiejsze I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego) aż do szóstej klasy. W 1828 roku wstąpił do seminarium diecezjalnego we Włocławku, gdzie po odbytych studiach otrzymał święcenia kapłańskie w 1831 roku. Następnie został wikariuszem w Łasku. W latach 1835 – 1882 był proboszczem parafii w Mierzynie. W roku 1843 został wylegitymowany wraz z bratem Antonim Janem ze szlachectwa przed Heroldią Królestwa Polskiego. W okresie powstania styczniowego wspierał powstańców działających w okolicach Rozprzy i Kamieńska. Do dziś znana jest lokalnie opowieść jak po mszy świętej celebrowanej przez ks. Bogusławskiego powstańcy szykujący się do walki ostrzyli szable i kosy na stopniach kapliczki koło kościoła w Mierzynie, pozostawiając głębokie wyżłobienia. Ks. Ignacy Napoleon Bogusławski zmarł w piątek 11 sierpnia 1882 roku mając lat 75. Został pochowany na starym cmentarzu w Mierzynie. Jego grób zachował się do dnia dzisiejszego.
 
−
 
 
−
 
 
−
 
 
−
'''Bibliografia'''
 
−
 
 
−
----
 
−
 
 
−
* P. Szkutnik, ''Duchowieństwo dekanatu szadkowskiego w roku 1835'', "Biuletyn Szadkowski", t. 7, Łódź-Szadek, 2007.
 
−
* R. Bogusławski, ''Mierzyn – z historii wioski i jej mieszkańców'', "Na Sieradzkich Szlakach", 3-4/2006.
 
−
* E. Sęczys, ''Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861'', Warszawa 2000
 
−
* Napisy nagrobne – cmentarz w Mierzynie.
 
−
* Akta metrykalne parafii w Mierzynie i Błaszkach z lat 1806 – 1882.
 
−
* Legitymacja szlachecka wydana przez Heroldię Królestwa Polskiego w 1843 roku: Ignacy Napoleon Bogusławski, syn Antoniego Onufrego, leg. nr 8341.
 

Aktualna wersja na dzień 01:11, 24 kwi 2012

Przekierowanie do:

Źródło: „https://ostoya.org/wiki/index.php?title=Ignacy_Napoleon_Ścibor-Bogusławski&oldid=2874”